Ubongo Shimo, czyli dziurawy tetris. Recenzja.

Ubongo Shimo to kolejna gra z serii Ubongo. Niby to samo, Tetris, a jednak inaczej.

W pudle jest kilka przegródek, szczelnie wypełnionych zawartością. W jednej – sterta kart zadań, w drugiej – kolejna, duża porcja kart, w trzeciej – woreczek pełen kolorowych, plastikowych klocków i kilka kryształków. Jest też osobna przegródka na klepsydrę, która w rozgrywce pełni ważną funkcję. Wszak Ubongo to wyścig o to, komu pierwszemu uda się rozwiązać swoje zadanie. Gra działa już od jednej osoby, a maksymalnie zagramy we czwórkę.

Instrukcja to pojedyncza kartka wielkości pudełka, dwustronnie zadrukowana. Reguły są proste i przedstawione w jasny sposób. Nie ma żadnych wątpliwości i niedopowiedzeń.

Ale o co chodzi?

Każdy gracz ma do dyspozycji 10 klocków w wybranym kolorze. Różne tetrisowe kształty, każdy z numerkiem. Te oznaczenia są istotne, ale niestety (ponieważ to tylko płytkie wgłębienia w klocku) nie zawsze są  dobrze widoczne. Szkoda, bo szybkie wybranie odpowiednich kształtów sprawia, że mamy lepszy start przy rozwiązywaniu zadania.

W Ubongo Shimo do wyboru jest naprawdę dużo dwustronnych kart zadań, w czterech kolorach, o różnych poziomach trudności. Zielone to teoretycznie najłatwiejsze zagadki.

 

Gotowi, start!

Proste reguły Ubongo Shimo zachęcają do szybkiego rozpoczęcia rozgrywki. Ale sama gra to już nie jest takie hop-siup.

Na dany znak każdy odwraca swoją planszę, musi jak najszybciej pobrać kształty o podanych numerach, a następnie rozwiązać łamigłówkę. W Ubongo Shimo, podobnie jak w poprzednich wersjach gry, kto ułoży pierwszy swoje zadanie krzyczy “Ubongo!” i odwraca klepsydrę. Od tej pory, dopóki nie przesypie się piasek, pozostali mają czas na dokończenie układania. Kto w tym czasie wykonał zadanie, zostawia swoją planszę – daje mu ona punkt zwycięstwa na koniec gry. Komu się nie uda, oddaje swoje zadanie wygrywającemu rundę. Są to dla niego dodatkowe punkty. Jako główną nagrodę pierwszy gracz w danej rundzie otrzymuje odpowiedni kryształ. Gra kończy się, gdy zostaną zdobyte wszystkie kryształy.

 

 

Już przy dwóch graczach zaczyna się czuć emocje związane z układaniem. A wiadomo: im więcej grających, tym konkurencja większa. Włącza się tryb rywalizacji, bo każdy chce być zwycięzcą. Jeśli nie uda się pokonać przeciwnika, to może chociaż da się prześcignąć czas.  Piasek w klepsydrze jednak zdecydowanie za szybko się przesypuje. Przynajmniej dla tych, którzy mają problem z odpowiednim dopasowaniem klocków. Jeśli się nie udało, nie należy się jednak poddawać, bo być może kolejne zadanie okaże się prostsze. 

W przypadku gry z młodszymi można pokusić się o rezygnację z układania na czas. Warto rozwiązywać zadania powoli zwiększając ich trudność. Można też założyć sobie inny rodzaj rywalizacji: określić czas gry. Każdy z graczy układa swoje zadania, a po upływie założonego czasu sprawdza się liczbę rozwiązanych łamigłówek. Może bardziej miarodajne byłoby układanie tego samego zadania przez kolejnych graczy. Wtedy każdy mierzyłby się z zadaniami współgraczy. Te wariacje to oczywiście wymyślone przeze mnie zasady, bo te z Ubongo Shimo są klarowne i zawarte w instrukcji. Jednak takie podejście do reguł pokazuje, jakie możliwości daje nam ta układanka.

Ubongo Shimo – czy to da się ułożyć?

Dziękujemy wydawnictwu Egmont za przekazanie gry do recenzji.

Aleksandra Danowska