Hen Daleko. Klimatyczny filler czy sucha abstrakcja? Recenzja.
Hen daleko znajduje się tajemniczy kontynent Aluli. My, jako podróżnicy, mamy za zadanie odkrywać i badać tajemnice tego magicznego lądu. Lądu, którym harmonijnie włada natura. Lądu, który przez cały czas zmienia swoje oblicze i próby stworzenia jego map spełzają na niczym. Będziemy rywalizować z innymi podróżnikami o uzyskanie jak największej sławy poprzez eksplorację i odkrywanie tajemnic Aluli oraz pomaganie mieszkańcom…
Spis treści
Informacje o grze Hen Daleko
Szybki filler
Tak kształtuje się fabuła gry Hen Daleko od Lucky Duck Games. Fabuła, która, nie oszukujmy się, ma marginalne znaczenie, ponieważ Hen Daleko to abstrakcyjny filler. Gra ma bardzo proste zasady. Bijemy się w niej o punkty poprzez zagrywanie kart . Zaczynamy grę z 3 kartami na ręce i musimy wybrać jedną z nich, którą zagramy. Robimy to jednocześnie z pozostałymi graczami. Każda karta ma liczbę w lewym górnym rogu i gracz, który zagrał kartę z najniższą liczbą będzie wybierał jako pierwszy jedną z dostępnych do dobrania kart, których liczba jest równa liczbie graczy +1. Następnie wybierał będzie gracz, który zagrał kartę z drugą najniższą wartością itd. Jak już wszyscy uzupełnili swoją rękę do 3 kart, można przejść do 2 rundy. Odbywać się ona będzie na tych samych zasadach, z tym, że kolejną kartę będziemy dokładać po prawej stronie do uprzednio położonej i poza tym, jeśli dołożona teraz karta ma wyższą liczbę od tej wcześniejszej, na koniec rundy będziemy mogli dobrać kartę sanktuarium. Liczba kart sanktuariów z których możemy dokonać wyboru wynosi 1+liczba symboli mapy na naszych wyłożonych już kartach. I tak gramy łącznie 8 rund, wyłożonych więc będziemy mieli po 8 kart.
I tutaj przechodzimy do kluczowego momentu całej rozgrywki, czyli podliczania punktów, które odbywać się będzie w dość przewrotny sposób. Mianowicie: zakrywamy wszystkie zagrane karty, po czym odwracamy je po kolei, jedna po drugiej, „od tyłu” czyli od prawej do lewej. Karty w prawym dolnym rogu mają podane ile dają punktów, za co punktują oraz jakie warunki trzeba spełnić by karta zapunktowała. Warunek to liczba symboli, jakie w sumie musimy posiadać na kartach. Ale pamiętajcie – kiedy odsłaniam kartę, karty na lewo od niej (zagrane wcześniej w trakcie gry) są jeszcze niewidoczne. I tutaj czasem z pomocą przychodzą nam sanktuaria, które również mogą posiadać niezbędne nam symbole, kolory czy sposoby punktowania, ponieważ karty sanktuariów zawsze będą odkryte. I to by było na tyle w kwestii zasad.
Proste, ale nie prostackie
Zasady są banalne, do wytłumaczenia w kilka minut, ale ten twist z liczeniem punktów robi tutaj niewyobrażalną robotę. Wiedząc, co mamy na ręce, co możemy dobrać, musimy sobie dobrze zaplanować co będziemy zagrywać na 3 rundy do przodu, a czasem jeszcze musimy się dobrze zastanowić, czy nie zaryzykować i nie iść w sanktuarium. Gra wymaga myślenia i trochę wyobraźni – jak to wszystko co wyłożyliśmy będzie rozpatrywane od końca (trochę jak w Zakazanych Gwiazdach ;)). Bardzo przyjemna gimnastyka mózgu. Zaawansowani gracze nie będą się nudzić, a początkujących nie przerazi ilość zasad.
W grę można grać od 2 do 6 graczy (podstawkę). Przyznam szczerze, że udało mi się zagrać tylko wariant 2 i 3 osobowy oraz w 7 osób z jakimś dodatkiem na Board Game Arenie. Nie omawiam tutaj dodatku, ale dało mi to rozeznanie na temat czasu rozgrywki przy większej liczbie graczy. I oczywiście na większą liczbę graczy gra trwa dłużej, ale nie na tyle, by to zaczęło przeszkadzać. Przy większym składzie osobowym mamy przede wszystkim więcej kart do wyboru przy dobieraniu i więcej zastanawiających się graczy. Ale zazwyczaj każdy ma jakąś strategię, którą podąża, i sporo kart już na wstępie może wykluczyć. Więc, czy w małym gronie, czy w większym, gra się według mnie równie przyjemnie.
Jak wygląda tajemnicze Aluli
Pod względem wizualnym Hen Daleko wygląda całkiem dobrze. Gra składa się z kwadratowych kart regionów oraz mini-kart sanktuariów i tyle (no dobra, jeszcze notes na punkty). Całość mieści się w niewielkim pudełku. Można więc grę bezproblemowo spakować do plecaka i zabrać praktycznie wszędzie. Karty są dobrej jakości, są kolorowe z dość specyficznymi, ale ładnymi ilustracjami, które może nie każdemu podejdą, ale dają trochę tego magicznego, tajemniczego klimatu kontynentu Aluli.
Na wstępie wspomniałem o marginalnym znaczeniu fabuły. Marginalnym, nie znaczy zerowym. I mimo, że dalej uważam, że w grze tego typu fabuły może nie być i bawiłem się tak samo dobrze znając historię, co nie znając, to naprawdę doceniam, że w Hen Daleko namiastka fabuły się znajduje i mechanika ma nawet trochę odniesień do niej – np. liczby na kartach to czas potrzebny do danej eksploracji, a karty rozpatrujemy od końca, ponieważ wracamy z wyprawy i niesiemy informacje na temat tego, co odkryliśmy. No trzeba przyznać, że ma to sens. Poza tym w instrukcji znajdują się krótkie opisy np. tego, co oznaczają symbole. Znajdą się tacy, co to docenią (ja doceniam trochę). Ale jak już mówiłem, grę możemy traktować jako suchą układankę logiczną i też jest super.
Podsumowanie
Trzeba przyznać, że Hen Daleko jest super. Spełnia w zasadzie każdy warunek dobrego fillera – jest szybka, ma proste zasady, jest przystępna dla każdego, niewielkich rozmiarów i zapewnia dobrą rozrywkę. Jedyne, co może niektórych razić, to losowość – czasem karty kompletnie nam nie podejdą. Ale jedna partia jest na tyle krótka, że w większości przypadków szybko przejdziemy do następnej, zapominając o niesprzyjającym losie. Wszak syndrom następnej partii jest w tej grze mocno wyczuwalny.
Nie jestem jakimś super znawcą małych gier filerowych, ale Hen Daleko uważam za jedną z lepszych gier tego gatunku. Gra sprawdzi się wszędzie, w każdym gronie. Jest krótka i łatwa do nauczenia. Naprawdę polecam!
- szybka rozgrywka
- bardzo przystępne, szybkie do wytłumaczenia zasady
- satysfakcjonująca rozgrywka i dla zaawansowanych i dla początkujących graczy
- dobrze się skaluje
- możliwość gry od 2 do 6 osób
- ładnie wygląda
- losowość
- ilustracje nie każdemu podejdą
- brak
Ocena:
Hen Daleko posiada wszystkie pożądane cechy dobrego fillera – jest krótka, ma proste, szybkie do wytłumaczenia zasady, zapewnia przyjemną rozrywkę zaawansowanym graczom, jak i początkującym. Ponadto dobrze działa na dwóch jak i na większą liczbę graczy, z możliwością rozgrywki aż do 6 osób. Nieduże pudełko pozwoli zabrać ją praktycznie wszędzie. Jeśli ktoś szuka dobrego fillera, to gorąco polecam.
Dziękujemy Wydawnictwu Lucky Duck Games Polska za przekazanie gry do recenzji.
Przemysław Golus
| Game Details | |
|---|---|
/pic7570101.png) | |
| Name | Faraway (2023) |
| Złożoność | Medium Light [1.88] |
| BGG Ranking | 328 [7.59] |
| Player Count (Recommended) | 2-6 (2-5) |
| Projektant/Projektanci | Johannes Goupy and Corentin Lebrat |
| Grafika | Maxime Morin |
| Wydawca | Catch Up Games, BoardM Factory, CMON Global Limited, Engames, Evrikus, GateOnGames, Hachette Boardgames Benelux, Hachette Boardgames UK, Îlot 307, Kaissa Chess & Games, KOSMOS, Lucky Duck Games, Maldito Games, MINDOK, Pandasaurus Games, Reflexshop, White Goblin Games and WoodCat |
| Mechanizmy | Open Drafting, Set Collection, Simultaneous Action Selection and Tags |
- Hen Daleko. Klimatyczny filler czy sucha abstrakcja? Recenzja. - 14 stycznia 2025
- Karciany Western. West Story – recenzja - 5 października 2024
- Star Wars: Unlimited czyli koniec klątwy nad gwiezdnowojennymi grami kolekcjonerskimi? Recenzja - 6 maja 2024
