Dolina Kupców – Recenzja
Dolina Kupców i Dolina Kupców 2 to seria gier autorstwa Sami Laakso, opublikowana nad Wisłą przez Games Factory. Oba pudełka są przeznaczone dla 2-4 graczy. Gracze przyjmują tu rolę kupców w królestwie zwierząt. Będą się uczyć nowych trików, handlować towarami i zarządzać swoimi zapasami, próbując zbudować niesamowite stoisko pełne towarów. Gracz, który dokona tego jako pierwszy, zostanie ogłoszony zwycięzcą.
Obie części gry są to pozycje niezależne od siebie, uzupełniają się nawzajem, ale nie ma konieczności posiadania ich obu. Różnią się tylko rasami zwierząt i ich umiejętnościami.
Informacje o grze
Wydawnictwo: Games Factory
Liczba graczy: 2 – 4
Czas gry: do 30 minut
Wiek: od 10 lat
Cena: około 43 zł
Wykonanie
Obie części Doliny Kupców nie zawierają wielu elementów, ale to co dostajemy, wygląda świetnie. W pudełkach znajdziemy po 6 talii zwierząt, każda posiada po 15 kart, instrukcje, planszę oraz kostkę. Grafiki na wszystkich elementach wyglądają niesamowicie. Przypominają małe obrazy. Karty są dobrej jakości, powlekane, co na pewno dodaje im trwałości. Każda talia ma swój niepowtarzalny wygląd i styl. Gra zawiera również 20 kart rupieci, które również noszą ten sam styl i artystyczny wygląd, jak pozostałe. W zależności od części wygląd rupieci jest inny. Plansza rynku jest dwustronna i ma wspaniałą grafikę na każdej z obu stron, dzienną i nocną. Jest gruba i dobrej jakości, z pojedynczym zagięciem po środku. Ostatnim elementem jest kostka, która jest używana tylko wtedy, gdy w grze znajduje się talia Beztroskich Ocelotów lub Brawurowych Tchórzy. Lekka, drewniana, przyjemna w dotyku i oczywiście inna dla obu tych ras. Nie trzeba dodawać, że gra po rozłożeniu wygląda niesamowicie. Uwielbiam wygląd i styl każdego elementu. Chociaż gra jest niewielka, to wszystko co otrzymujemy, jest dobrze zaprojektowane i wygląda świetnie.
Instrukcja do gry również wygląda bardzo ładnie. W całej książce jest mnóstwo zdjęć i przykładów. Jest świetny obraz przygotowania gry, który pokazuje, jak powinna ona wyglądać. Reguły są bardzo dobrze napisane, z dużą szczegółowością dla każdej fazy tury gracza. Na ostatniej stronie znajduje się przegląd każdej talii zwierząt z opisem, co każda z nich robi i na czym polega jej odmienność od reszty. Jest łatwa do odczytania i zrozumienia. Jestem zadowolony z wyglądu i sposobu zaprojektowania instrukcji. Nic na co można by narzekać.
Zasady
Na początek zestaw zwierząt, jakimi przyjdzie nam grać, uzależniony jest od liczby graczy (liczba talii = liczba graczy + 1). Na przykład jeśli jest 3 graczy, wówczas wybiera się 4 talie. Wszystkie talie skrajnie różnią się od siebie i dodają inny element do gry, co za tym idzie różne strategie grania. Po ich wybraniu tworzymy dla każdego jego własną talię składającą się z: jednej karty reprezentującej każdą z wybranych talii zwierząt (najtańszą) oraz kilku sztuk rupieci uzupełniających talie gracza do 10. Na przykład: jeśli gra 3 graczy, każdy otrzymuje talię z 4 kartami zwierząt i 6 kartami rupieci. Planszę rynku kładziemy w środku obszaru gry, obok niej kładziemy w stosie pozostałe karty rupieci oraz potasowaną resztę kart talii zwierząt. 5 pierwszych jest wylosowanych i umieszczonych na planszy rynku. Każdy gracz tasuje swoje talie i dobiera 5 kart jako pierwszą rękę.
Kolejka każdego gracza składa się z 2 etapów: akcji i dostawy. W pierwszym etapie gracz może wybrać jedną z 4 akcji: rynku, działania trików, straganu i sprzątania.
- Pierwszym działaniem, jakie można podjąć, jest działanie rynkowe. Ta akcja pozwala graczowi na zakup karty z rynku. Gracz wybiera taką, którą chce kupić, a następnie płaci jej wartość poprzez kombinację dowolnych kart z ręki. Wartość każdej karty może wynosić od 1 do 5 i jest wydrukowana w jej lewym górnym rogu. Jednak pozycja karty na rynku też ma znaczenie: im dalej w lewo jest karta na rynku, tym jest droższa, a dokładniej do wartości karty najbliżej lewej krawędzi planszy trzeba dodać 4 itd. Oczywiście ta liczba jest zapisana na planszy dla przypomnienia. Nowo zakupiona karta jest następnie umieszczana w ręce gracza, a te użyte do jej zakupu są odkładane na stos kart odrzuconych gracza.
- Następną dostępną opcją jest akcja triku. Gracz po prostu zagrywa odpowiednią kartę, a następnie wykonuje czynności na niej opisane. Zostaje ona umieszczona na stosie kart odrzuconych gracza, chyba że ma on wpływ na następną turę – wtedy zostaje w grze do końca następnej tury. Niektóre karty triku zapewniają dodatkową akcję, pozwalającą graczowi na wykonanie kolejnej dowolnego typu.
- Kolejną czynnością, której gracz może się podjąć, jest akcja straganu. Pozwala to na układanie stosu kart na swoim stoisku. Stoisko gracza składa się z 8 rzędów kart o rosnącej ich sumie wartości. Innymi słowy: w pierwszym stosie będzie karta o wartości 1, w następnym będą karty lub karta, których wartość w sumie będzie równa 2 i tak dalej. Budowanie stosu odbywa się poprzez zagranie jednej lub kilku kart z ręki gracza z jednego zestawu zwierzęcia i umieszczenie go przed nim. Gracz do budowy stosu nie może używać kart ze rupieci lub kart zwierząt z różnych zestawów. Choć niektóre umiejętności zwierząt pozwalają ominąć tę zasadę.
- Ostatnia akcja to akcja sprzątania. Ta akcja pozwala graczowi odrzucić dowolną liczbę kart z ręki. Aby to zrobić, gracz po prostu umieszcza ich dowolną liczbę z ręki na stosie kart odrzuconych. Umożliwi to losowanie nowych kart w kolejnej fazie.
Trzeba jeszcze dodać, że występują też karty pasywne, które działają tak długo, jak mamy je na ręce. Trzeba tylko pokazać taką kartę informując resztę pozostałych graczy o jej działaniu.
Druga etap kolejki gracza nazywa się fazą dostawy. Pierwszym krokiem jest uzupełnienie ręki gracza z powrotem do 5 kart (ze swojej talii). Jeśli gracz ma już 5 lub więcej kart w ręce, nie dobiera żadnych dodatkowych. Jeśli talia gracza się wyczerpie, tasujemy stos kart odrzuconych tworząc nową talię. Jeśli talia gracza i stos kart odrzuconych zostaną wyczerpane w tym samym czasie, a karty będą musiały zostać wylosowane, gracz dobierze karty ze stosu kart rupieci, aby wypełnić nimi rękę do 5 kart.
Drugim krokiem jest wypełnienie pustych miejsc na rynku. Odbywa się to poprzez przesunięcie wszystkich kart na rynku do następnego pustego gniazda po prawej. Nowa karta jest następnie losowana dla każdego pustego gniazda. Jeśli skończy się talia rynku, stos kart odrzuconych jest tasowany. Karty rupieci nie służą do zapełnienia rynku. Gdy gracz skończy swoją turę, kolejka przechodzi do następnego gracza.
Gra kończy się, gdy jeden gracz umieści 8. stos w swoim straganie handlowym. Zostaje on wówczas zwycięzcą.
Wrażenia
To naprawdę wyjątkowa gra. Jej sedno to budowanie talii, jednak nie do końca. Większość gier deckbuildingowych polega na tym, aby zdobyć punkty zwycięstwa. Ta wcale taka nie jest. Tak, będziemy budować swoją talię, ale musimy też budować swoje stragany, ponieważ pierwszy gracz, który ukończy swoje stoisko, wygra. Ta gra może namieszać w głowie każdego kto zjadł zęby na grach deckbuildingowych. Sam początkowo miałem trudności ze zmianą nastawienia. Dominion czy Star Realms nauczyły mnie, jak dbać o swoją talię, jak ją przycinać, pielęgnować, rozbudowywać i gromadzić te kilkadziesiąt kart. Tutaj kilka zmian jak: dekonstruowanie swojej talii, zakupione karty dostajemy od razu do ręki, karty pasywne czy to że, nie odrzucamy pozostałych nam kart po zakończeniu kolejki wymusza zupełnie inne myślenie, planowanie na przyszłość. Dopasowywanie nie tylko całej talii, ale i dbanie o to co nam zostanie w ręce. Z drugiej strony gra ma wbudowany mechanizm zabezpieczający przed zbyt dużym odrzucaniem kart z naszej talii. Mamy za mało kart by uzupełnić swoją rękę – dobieramy sobie za karę rupiecie.
Dodatkowo Dolina Kupców to wyścig i to sprint. Nie ma tu mowy o długiej grze i mozolnym budowaniu czy powolnym rozpędzaniu silnika i kombosów z kart, nie raz cała nasza talia to będzie tylko kilkanaście kart. Mała nieuwaga i przeciwnicy ułożą swój stragan i koniec.
Uwielbiam różnorodność z jaką każda talia zwierząt dodaje zupełnie inny element do gry. Jeśli nie lubisz określonego stylu gry, nie korzystaj z tej konkretnej talii. Wszystko sprowadza się do tego, że jest to interesująca i wyjątkowa gra karciana, która wprowadza innowacyjny spin w mechanice budowania talii. Jestem tym zaintrygowany. Fani gier karcianych wszystkich typów powinni znaleźć coś dla siebie. Jest to również dość krótka gra, w której większość sesji trwa około 30 minut. Przestoje są niewidoczne. Jest wyjątkowa i pełna głębi, dzięki czemu nawet gracze o strategicznym nastawieniu powinni się nim cieszyć. Ogólnie rzecz biorąc, gra ma wyjątkowy urok, który uważam za całkiem odświeżający.
Gra przy większej liczbie graczy dodatkowo dodaje urozmaicenia w postaci większej różnorodności kart w rynku, bo skoro przy 2 graczach mamy 3 różne talie zwierząt, tak przy 4 będzie ich już 5.
Jeżeli mamy tylko jedną część Doliny Kupców, grając w 2 osoby mamy 20 możliwych kombinacji zestawów zwierząt. Grając w 4 osoby przy 2 częściach mam 792 kombinacje. Oczywiście przy założeniu, że losujemy zwierzaki. a nie wybieramy ciągle te same ;P. Więc mamy naprawdę sporo różnorodności i regrywalności w tej małej grze.
Podsumowanie
W całej beczce miodu musi się znaleźć łyżka dziegciu. Klimat – a właściwie jego brak. Mamy dużo świetnych kolorowych prawie bajkowych ilustracji, trochę zarysowaną fabułę, ale jakoś nie czuje się w tym bycia kupcem, handlowania i budowania straganu, tylko ekscytujący pęd do mety. Tempo wymusza kupowanie nowych kart pod kątem jej wartości i przynależności do gatunku potrzebne, by wybudować kolejny stos straganu, niż chęć budowania talii.
Dolina Kupców to gra karciana o budowaniu talii z innowacyjnym i unikalnym stylem. Gra jest dość krótka, większość sesji trwa około 30 minut. Grafika jest świetna i oddaje koloryt zwierzęcego świata stworzonego przez projektanta. Wszystkie komponenty mają świetną jakości i są dobrze zaprojektowane. Sama gra jest inna niż jakikolwiek deckbuilder, w który grałem. Jest wyjątkowa z wieloma różnymi mechanizmami, które można dodawać lub usuwać według własnego uznania. Przy tak wielu różnych sposobach rozgrywki gra jest bardzo regrywalna. Fani karcianek wszystkich typów powinni się naprawdę nią cieszyć. Jest dość prosta, ale ma wystarczającą głębię, którą mogą docenić nawet zaawansowani gracze. Polecam spróbować. Myślę, że się spodoba.
- Grafiki na kartach
- Ciekawa połączenie mechanik
- Duży wybór talii zwierząt
- Przy 2 graczach mała różnorodność kart w grze
- Kupujemy karty dla ich wartości, nie dla ich cech
- Brak klimatu
- W niektórych przypadkach brak interakcji
Ocena: 
(4,5 / 5)
Dziękujemy wydawnictwu Games Factory za przekazanie gry do recenzji.
Konrad Krumholz
| Game Details | |
|---|---|
/pic2772192.jpg) | |
| Name | Dale of Merchants (2015) |
| Złożoność | Medium Light [2.08] |
| BGG Ranking | 837 [7.18] |
| Liczba graczy | 2-4 |
| Projektant/Projektanci | Sami Laakso |
| Grafika | Sami Laakso |
| Wydawca | Snowdale Design, Board Game Leisure, Bragelonne Games, Devir, Fullcap Games, GaGa Games, Games7Days, Lotus Frog Games, Ludicus, Reflexshop, Schwerkraft-Verlag and Vendetta |
| Mechanizmy | Auction: Dutch, Deck, Bag, and Pool Building, Dice Rolling, Hand Management, Open Drafting, Race, Set Collection and Take That |
| Game Details | |
|---|---|
/pic2986642.jpg) | |
| Name | Dale of Merchants 2 (2016) |
| Złożoność | Medium Light [2.04] |
| BGG Ranking | 1286 [7.29] |
| Liczba graczy | 2-4 |
| Projektant/Projektanci | Sami Laakso |
| Grafika | Sami Laakso |
| Wydawca | Snowdale Design, Board Game Leisure, Bragelonne Games, Devir, Fullcap Games, Games7Days, HOT Games, Reflexshop, Schwerkraft-Verlag and Vendetta |
| Mechanizmy | Deck, Bag, and Pool Building, Dice Rolling, Hand Management, Open Drafting, Set Collection and Take That |
Największą frajdę sprawiają mi gry, które stawiają przede mną wyzwanie i są zagadką do rozwiązania. Eurosuchar - bardzo chętnie. Klimat potrafię sobie stworzyć sam i odnaleźć prawie wszędzie.
Nie lubię natomiast gier abstrakcyjnych i takich,które wymagają ode mnie refleksu, biegania wokoło stołu, krzyczenia i robienia hałasu.
- Ostatnie Chwile. Burzliwe życie Billy’ego Kerra – Recenzja - 7 października 2019
- Kingdomino – klasyk w nowych ciuszkach. Recenzja - 14 czerwca 2019
- Atlantyda Wyspa Bogów – Recenzja - 9 maja 2019
