Glory to Rome / Na Chwałę Rzymu – recenzja

W 64 roku n.e. spłonęła ogromna część Rzymu. Część historyków (jak i ówczesnych mieszkańców niechętnych rządom tyrana) przypisuje to samemu Neronowi. Pożary miasta zdarzały się jednak w tamtych czasach dość często, nie wiadomo więc, czy i ten, który spowodował tak wielkie zniszczenia, został wywołany celowo czy był dziełem przypadku.

Miasto trzeba było odbudować, a nowy plan miasta został ulepszony – przewidywał między innymi przeciwdziałanie podobnym tragediom w przyszłości. Powyższa sytuacja zainspirowała autora Na Chwałę Rzymu – gry planszowej, podczas której wcielamy się we wpływowych patrycjuszy antycznego miasta. Każda niemal recenzja tej gry zaczyna się porównaniem do okropnego pierwowzoru, jeśli ktoś nie wie jak ta gra wygląda w oryginale polecam zajrzeć, by jeszcze bardziej docenić i tak świetne grafiki polskiego wydania. Jest to gra karciana, ładne, komiksowe obrazki na kartach oraz solidność ich wykonania znacznie wpływają na jakość gry (przynajmniej u większości graczy).

Zasady z początku wydawać się mogą skomplikowane, jednak wystarczy kilka rozgrywek (przewidziana jest też wersja dla początkujących z użyciem mniejszej ilości funkcji), by od razu pojąć, pozornie pokręconą, mechanikę. W głównej mierze opiera się ona na bardzo ciekawym zastosowaniu kart, z których każda pełni trzy funkcje: jest to i karta akcji i materiał budowlany i sam budynek, a gracze sami wybierają którą funkcję chcą wykorzystać. Każdy gracz dostaje swoją mini planszę, gdzie będzie mógł gromadzić klientów, materiały oraz rzeczy w skarbcu. Przy dużej ilości kart na stole lub podłodze może zrobić się trochę bałaganu, ale mimo wszystko jest to w miarę do ogarnięcia, trzeba tylko kontrolować swoje karty. Dodatkową ciekawostką jest możliwość wyboru przez zagrywającego gracza, czy będzie myślał – czyli dobierał karty – czy zagra jedną z sześciu ról, a inni gracze decydują wtedy czy będą podążać – czyli również zagrywać tę samą rolę, czy myśleć.

Punkty zbiera się na kilka sposobów: liczą się przedmioty w skarbcu, premie kupieckie przydzielane na koniec rozgrywki oraz powstałe budynki, dodatkowo te ostatnie wprowadzają dodatkowe funkcje, które potrafią zmienić całą sytuację w grze. Im więcej się gra tym większe ma się wyczucie w tym, jaki budynek kiedy i w jakiej kombinacji warto postawić, a jakiego postawienie u przeciwnika warto udaremnić. Nie da się ukryć, że jeśli ktoś zagrał w grę kilka razy będzie miał przewagę nad osobą, która pierwszy raz będzie czytała opcje budynków, nie jest to jednak równoznaczne z tym, że wynik jest z góry przesądzony. Sytuacja bowiem zmienia się często, występuje tu pewien element losowości, jest też duże pole do manewru jeśli chodzi o krzyżowanie planów przeciwnika. Gra skaluje się dobrze nie tylko w wariantach dla trzech, czterech czy pięciu osób – doskonale sprawdza się w grze dwuosobowej. Rozgrywka nie trwa zbyt długo – czasami będzie trochę mniej niż godzina, czasami trochę więcej. Dodatkową zaletą jest stosunkowo niska cena jak na tak dobrze wydaną grę – około 90 zł. Osobiście grę bardzo polecam – nie nudzi się, bo nawet któraś rozgrywka z rzędu przynosi zupełnie nowy rozkład kart i nowe możliwości, cieszy oko, no i mimo pewnej losowości wszystko zależy od dobrze przemyślanych zagrań kart.

Marta Mikita

Game Details
Name	Glory to Rome (2005)
Złożoność	Medium [2.93]
BGG Ranking	276 [7.49]
Liczba graczy	2-5
Projektant/Projektanci	Ed Carter (III) and Carl Chudyk
Grafika	Ed Carter (III), Valerio Cioni, Klemens Franz, Felix Girke, Heiko Günther and Igor Wolski
Wydawca	Cambridge Games Factory, (Web published), Boat City, Compaya.hu: Gamer Café Kft., Filosofia Éditions, HomoLudicus, Lookout Games and uplay.it edizioni
Mechanizmy	End Game Bonuses, Follow, Hand Management, Multi-Use Cards, Set Collection, Sudden Death Ending and Variable Phase Order