Iluzja. Kto ma lepsze oko? Recenzja
Gier bazujących na spostrzegawczości nie ma wcale tak dużo, z drugiej strony (zwłaszcza na półkach dla dzieci) – wcale nie ma aż tak mało. Tytuł Iluzja niejednemu z pewnością będzie się kojarzył raczej z filmem. Swoją drogą naprawdę całkiem niezłym. Może niejednemu skojarzy się z iluzjami optycznymi. A jak jest naprawdę? Co skrywa się w tym niepozornym czarnym pudełeczku? Czy Wolfgang Warsch (autor m.in. Rzuć na tacę, The Mind czy Karczmy pod Pękatym Kuflem) zaskoczy nas kolejny raz?
Informacje o grze
Autor: Wolfgang Warsch
Wydawnictwo: FoxGames
Liczba graczy: 2 – 5
Czas gry: ok. 15 minut
Wiek: od 8 lat
Cena: ok. 30 zł
Wykonanie / Zasady
Pudełeczko z grą można określić jako skromne. W końcu w środku znajdziemy same karty i instrukcję. Wszystko utrzymane jest w stonowanej czarnej kolorystyce. Jakość kart jest właściwie standardowa.
Zasady przypominają poniekąd znaną serię Timeline. Zacznijmy jednak od tego, co mamy na kartach. Na każdej z nich mamy z jednej strony ilustrację, z drugiej zaś procentowy skład rysunku: jaki procent mamy tam koloru niebieskiego, czerwonego, żółtego i zielonego.
Pytanie, które będzie nam towarzyszyło przez całą grę, to gdzie danego koloru jest więcej. Gracz ma do wyboru:
- dołożyć kolejną kartę do ciągu (z uwzględnieniem koloru wskazanego przez strzałkę), czyli jeśli uważam, że niebieskiego na właśnie dokładanej karcie jest procentowo najwięcej z całego zestawu ilustracji, to dokładam ją na końcu
- zakwestionować obecny ciąg – jeśli układ procentów nie jest rosnący, wówczas gracz wytypował poprawnie i otrzymuje punkt, jeśli wszystko było poprawnie, wówczas punkt otrzymuje gracz siedzący przed nim
Gramy tak aż do momentu, gdy jeden z graczy otrzyma 3 punkty – wówczas on właśnie wygrywa. Proste? Zdecydowanie. I rzeczywiście przypominające pomysł z serii Timeline.
Wrażenia
Iluzja to lekki i prosty tytuł. Zasady są tak proste, jak się tylko da. Dołóż albo zakwestionuj. Sprawdź się w spostrzegawczości. Kilka rozdań i koniec gry. To może jeszcze raz? Czemu nie? W końcu to szybka gra.
Co może w grze się podobać? Ciekawe ilustracje. Jest ich naprawdę sporo, niektóre potrafią przysporzyć trochę problemów, jeśli chodzi o skład procentowy kolorów. Z drugiej strony po paru rozgrywkach możemy zacząć grać na automacie. Za to różnorodnych układów w każdej rozgrywce będziemy mieli pod dostatkiem. Kart jest wystarczająco, by przez kilka (-naście?) rozgrywek karty się nie powtarzały.
Co może w grze się nie podobać? Prostolinijność. Brak głębi. Niektórzy lubią proste tytuły. Gra podoba się dzieciom. Nada się jako wypełniacz, do szybkich rozgrywek. Z drugiej strony po kilku partiach chciałoby się czegoś więcej.
Mam tu jeszcze jeden dość istotny minus. Punkty w grze są przyznawane tylko przy zakwestionowaniu poprawności ciągu. Jeśli więc gracze w perfekcyjny sposób będą układać karty, wówczas gra może okazać się niemożliwa do skończenia. Zwłaszcza gdy nikt ostatecznie nic nie zakwestionuje. Z drugiej strony pomyłka daje punkt poprzedniej osobie. Czy słusznie? Ostatecznie w niektórych rozgrywkach mogę grać dobrze i nie otrzymać żadnego punktu. Mimo wszystko przy tak prostym tytule nie ma co szukać dziury w całym. Szybka rozgrywka jest? Jest. Proste zasady są? Są. Do tego mamy jeszcze poręczne pudełko, ciekawą oprawę graficzną i przystępną cenę.
Podsumowanie
Iluzja to wręcz błyskawiczny filler. Świetnie nada się na wkręcenie kogoś w gry. Zagrać w to może każdy, zasady są do wytłumaczenia w pół minuty. Nada się na wypełnienie czasu oczekiwania na posiłek, gracza czy nawet ruch w cięższych grach Warto podkreślić, że do gry przyda nam się choć trochę spostrzegawczości.
- proste zasady
- poręczne pudełko
- różnorodne ilustracje na kartach
- ciekawy pomysł na grę
- dla niektórych rozróżnianie wzorów jest bardzo trudne
- wymaga spostrzegawczości
- niektórym może się wydawać za prosta
- wynik zależeć będzie od gracza siedzącego bezpośrednio przede mną
- mały wpływ gracza na jego wynik – można grać dobrze i nie otrzymać żadnego punktu
Ocena: 
(3 / 5)
Dziękujemy wydawnictwu FoxGames za przekazanie gry do recenzji.
Łukasz Hapka
| Game Details | |
|---|---|
/pic3979771.png) | |
| Name | Illusion (2018) |
| Złożoność | Light [1.06] |
| BGG Ranking | 1429 [6.76] |
| Liczba graczy | 2-5 |
| Projektant/Projektanci | Wolfgang Warsch |
| Grafika | Oliver Freudenreich and Sandra Freudenreich |
| Wydawca | Nürnberger-Spielkarten-Verlag, Arclight Games, Brädspel.se, Brain Games, FoxGames, Fractal Juegos, GaGa Games, Kaissa Chess & Games, Maldón, Oya, Pandasaurus Games, Pravi Junak, Swan Panasia Co., Ltd., White Goblin Games, Why Not? Games and YellowBOX |
| Mechanizmy | Pattern Recognition |
Ulubione tytuły: Race for the Galaxy, Le Havre, Lewis & Clark.
- Ostry dyżur – nie ma czasu! Recenzja - 9 marca 2023
- Batman: Wszyscy kłamią. DC Detektyw. Recenzja - 24 stycznia 2023
- Zapomniane morza. Wszystko o pirackim życiu. Recenzja - 6 grudnia 2022
