Wieści z Westeros – W obronie muru

Pierwszy Zwiadowca Nocnej Straży, Benjen Stark, to solidna postać o koszcie 5 i niezłej zdolności pasywnej, która sprawdza się bardzo dobrze przeciwko Greyjoyom. Nie ona jest jednak najważniejsza, bowiem Benjen to jeden z najlepszych generatorów punktów dla Straży (która generalnie nie grzeszy Renomą, a i do ataków w wyzwaniu władzy się nie garnie). Jego zdolność jest całkiem fajna z punktu widzenia klimatu – książka nie wyjaśnia, czy Benjen na 100% poniósł śmierć za Murem, a jego “tymczasowe” zginięcie przez wtasowanie do talii można uznać za wyjście na zwiad, z którego nie powrócił ;). Ponieważ zabić go można tylko poprzez wyczyszczenie tekstu karty (za pomocą Makowego Mleka lub Umocnionej pozycji ) lub oczywiście Zdradę, warto grać go nawet 3 razy w talii. Tym bardziej, że inne drogie postaci Straży nie są nam tak niezbędne, jak źródło punktów władzy. Warto zauważyć, że niejeden gracz potrafi sam rzucić Benjena na pastwę swojego własnego Dzikiego Ognia, żeby zakończyć grę w fazie fabuły.

Warto dodać tylko rzecz być może oczywistą, ale jednak odruchem podczas gry w Gota jest duplikowanie postaci na stole. O ile nie mamy problemu poważnego z krakenowym podstępem, druga kopia Benjena na ręce powinna czekać, aż pierwsza zginie, żeby wejść do gry zaraz po niej. No chyba że dolega nam problem z kasą, ale jeśli zbieramy grę i kupujemy dodatki, problem ten powinien być wkrótce rozwiązany

Jedyny wilkor w Nocnej Straży (w ogóle jedyny, który nie przynależy do Starków), pupil Jona Snow. Bardzo dobra postać, która jednak nie wspiera głównego archetypu rodu – obrony Muru. Duch nadaje się za to znakomicie do kontrataków, zwłaszcza, jeżeli stoi u boku swojego pana. Warto pamiętać o jego zdolności specjalnej – czasem opłaca się ominąć podstępem nawet postać bez ikony militarnej, tylko po to, żeby nie broniła wyzwania intrygi czy władzy.

Oj jak nie wspiera, jak wspiera. Nie zawsze mamy Benjena na stole i za wszelką cenę nie utrzymujemy go przy życiu, więc zawsze się przyda postać, która chroni przed podstępem przeciwnika. Szkoda że tylko militarka, ale to raczej logiczne rozwiązanie. Poza tym Duch faktycznie jest uniwersalny i zapewne jeszcze rozwinie skrzydła w przyszłości w bardziej ofensywnych taliach nocniczych. A nadejdzie czas i na takie.

Jak ja muszę bronić wyzwania militarnego za pomocą Ducha, to jest mi smutno

Jeden z najpopularniejszych bohaterów książki i serialu, Jon Snow, nie cieszy się równie wielkim uznaniem wśród graczy. Składa się na to kilka przyczyn: jest drogi (a Straż, zwłaszcza w zestawie podstawowym, groszem nie śmierdzi), bez wzmocnień podatny na spalanie z Dracarys!, ma tylko jedną ikonę, ale przede wszystkim – nie pasuje do koncepcji w większości talii. Żeby właściwie spożytkować Jona, najlepiej jest bowiem uzbroić go w Długi Pazur (potencjalna wielokrotna renoma!) i wystawić u boku zastępu innych postaci (choćby Ducha). Problem w tym, że jeśli skupiamy się na obronie Muru, często nie wystarczy nam już ludzi, aby jeszcze wyprowadzić kilka skutecznych ataków. Jeśli jednak uda się do tego doprowadzić, Jon staje się prawdziwym potworem – dodatkowe 4 siły w każdym wyzwaniu to ogromna różnica. Jest to karta trudna w użyciu, o ogromnej sile rażenia, która jednak wymaga dobrej obstawy.

Oj tak. Uwielbiam tę kartę, ale już dawno temu wywaliłem ją z obronnej talii. W ogóle nie pasuje ona do dzisiejszych koncepcji. Którejkolwiek z nich I też patrzyłbym tu w stronę przyszłego dużego dodatku Nocnej Straży. On naprawdę powinien ostro namieszać w zabawie tym stronnictwem.

Aemon rywalizuje z Cressenem o miano najlepszego maestra w grze i chyba tę konkurencję wygrywa. Niezwykle trudna do wyeliminowania (jest praktycznie odporny na spalanie, a przed każdą inną formą zabicia może uratować się sam) i przydatna postać. Sugeruję granie 3 sztuk w każdej talii Nocnej Straży, bo mało jest tak wpływających na grę kart o koszcie zaledwie 3. Niestety – nie ratuje przed Dzikim Ogniem. Warto pamiętać, że tak jak większość postaci Straży, nie może posiadać dodatków (przy czym jako ślepy starzec nie weźmie też do ręki żadnej broni).

Trochę nie widzę sensu pisania dziś tekstu bez wspominania o największym aktualnym zagrożeniu Aemona – Pierwszym śniegu zimy – karcie która wciąga nam go na rękę zaraz po tym jak zacznie się faza wyzwań. Nie zmienia ona jednak faktu, że stary Maester i tak powinien występować w każdej naszej talii Nocnej Straży.

Na papierze Stary Niedźwiedź prezentuje się znakomicie… ale jest jednocześnie żywym dowodem na to, jak bardzo wrony są zależna od kilku kluczowych kart, bardziej niż jakakolwiek inna frakcja (Dany ze smokami? :P) . Jeżeli Mormont siedzi na Murze, przeciwnik musi się nieźle napocić, żeby przebić się z wyzwaniem władzy czy militarnym – a i tak będą one bronione. Druga zdolność Niedźwiedzia jest bardziej skuteczna jako straszak –  niezwykle rzadko udaje się ją odpalić, ale nie oznacza to, że jest bezużyteczna. Jeżeli bowiem przeciwnik wie, że nie przebije się przez nasza obronę, zastanowi się dwa razy, zanim zaatakuje.

No dobrze, skoro Mormont ma takie super zdolności, to czemu jestem wobec niego sceptyczny? Odpowiedź kryje się de facto w innych kartach Straży. Stary Niedźwiedź wciąż nie wystarczy, jeżeli nie wystawimy Muru (w drugą stronę wygląda to znacznie lepiej). Co więcej, brakuje mu podstawowej cechy dobrego Strażnika – może łapać dodatki… więc jeżeli przeciwnik gra Makowe Mleko, a na dodatek do 90% naszych postaci nie da się go przyczepić, to z dużym prawdopodobieństwem Miś wypije je jako pierwszy. A bez tekstu na karcie jego wartość drastycznie spada. Poza tym jest drogi (7 to naprawdę dużo, zważywszy, że Straż nie posiada lokacji-obniżarek i nie gra Szlachetnego Celu) i podatny na Lyseńskie Łzy. Nie powiem, żeby to była najsłabsza “siódemka” w Zestawie Podstawowym… ale ja sobie Mormonta już dawno odpuściłem.

A ja nie potrafię, ale ja mam skłonność do wikłania się w trudne miłości…

Samwell Tarly dla odmiany to postać tania, prosta i efektywna. Jak każdy zarządca, posiada przydatną ikonę intrygi, do tego intuicję (a dociąg to duży atut Straży) i zwiększa nam rezerwę. Ta ostatnia cecha przydaje się szczególnie w popularnych od jakiegoś czasu zimowych taliach duszących (choke’ach), gdzie zazwyczaj obniżamy rezerwę obu graczy do minimum. Samwell wtedy błyszczy na tyle, że warto go włożyć do talii nawet w kilku sztukach (mimo, że to unikat podatny na zabijanie), ale nawet w klasycznych Strażnikach na Wierności biorę przynajmniej jedną kopię. Zwłaszcza, że jest lojalny.

Karta nieco Martellowa w działaniu – karze przeciwnika za wygranie militarnego wyzwania. Waymar niczym specjalnym się nie wyróżnia, ale jedną sztukę zazwyczaj zmieszczę – zwiadowca z dwoma ikonami i siłą równą kosztowi, który ma jeszcze dodatkową zdolność… czemu nie.

Jasne, że tak. To typowa karta razy jeden w talii, szczególnie że jej zdolność jest post mortem, więc żegnamy się z gościem na amen i raczej nie ma sensu kombinować ze zmianą tego stanu rzeczy. Wręcz idealna karta do talii Martell – Nocna Straż, które może na samej podstawce nie były najlepsze ale dziś mogą nieźle napsuć krwi.

Trochę dziwne, że jest jedyną kartą z cechą Wędrowna Wrona, ale niezbadane są ścieżki myśli projektantów gry. Tak czy owak – jeden z niewielu strażników, który nie zalicza się ani do zwiadowców, ani do zarządców, ani do budowniczych. Jego zdolność fantastycznie pasuje do postaci – w końcu rekrutuje on do Straży wyrzutków, których pozbyły się ich własne rody. W obrębie zestawu podstawowego jego przydatność jest dosyć niska, ponieważ jest lojalny, a wrony nie posiadają specjalnie wiele możliwości do zrzucania kart przeciwnika. Przydatność Yorena wzrosła jednak wraz z pojawieniem się kart obniżających rezerwę (głównie fabuł i agendy zimowej) i obecnie są talie, które potrafią go skutecznie wykorzystać. Przy obronie Muru możecie go sobie podarować – jeżeli jednak gracie choke, Yoren jest potężnym straszakiem na rywala.

… podatnym znów na Pierwszy śnieg i nie nadającym się do setupu. Raz w talii na zasadzie – a może się uda.

Podatność na Pierwszy śnieg w przypadku Yorena traktuję w kategorii zalety

Takie niepozorne, a takie dobre! Kruki posłańcy to jeden z najlepszych dociągów w grze, do tego bardzo pomagają w dobrym setupie. Wstawianie Kruka co turę nie jest takie straszne, o ile gramy na Wierności, a przy Strażowych możliwościach zwiększania rezerwy jest duża szansa, że zachowamy wszystkie karty do następnej tury. 3 sztuki w talii, niezmiennie. Jeśli ktoś nie widzi tego na pierwszy rzut oka, pozwolę sobie jeszcze przypomnieć wspaniałą synergię z Żelaznym Tronem.

Od początku byłem sceptycznie nastawiony do Łowcy ze Starego Lasu, ale pograwszy więcej Strażą, muszę przyznać, że nie jest to najgorsza karta. Oczywiście nie grzeszy nadmiarem ikon ani siłą, ale za to jest tani i lojalny. Jego umiejętność w każdym innym rodzie byłaby całkowicie zbędna, ale Nocna Straż to jedyna frakcja, gdzie często łatwiej mieć za dużo kart, niż za dużo pieniędzy. Łowca jest przydatny w taliach defensywnych, a niemal niezbędny przy graniu choke.

Prawdopodobnie najlepsza armia w zestawie podstawowym Gry o Tron. Siła 5 przy koszcie 4 to bardzo dużo, dwie ikony są u strażników zawsze w cenie, do tego cecha Zwiadowca i oczywiście brak dodatków innych niż broń – 3 sztuki w talii. Warto zauważyć, że dosyć podobne karty mają Greyjoyowie (Utopieni) i Tyrellowie (Strażnicy Reach), ale Grupa Zwiadowców działa sama z siebie, a jej odpowiedniki w innych rodach zyskują dopiero z przyrostem liczby lokacji.

Mógłbym tu napisać, że Zarządca na Murze to obniżarka, jaką posiada każdy ród w Grze o Tron, ale chciałbym zwrócić uwagę, że różni się od pozostałych w sposób zasadniczy – otóż posiada ikonę intrygi. Pewnie, takie karty najczęściej wykorzystamy jako ekonomię, ale jeżeli doskwiera nam brak zielonych ikonek (co u Straży się jak najbardziej zdarza), Zarządca może przypilnować, by nie wpuścić niebronionego wyzwania. Oczywiście 3 sztuki w każdej talii.

Cały czas liczę na to, że cecha Budowniczy dostanie większe wsparcie, niż Dar Brandona. Doświadczony budowniczy sam z siebie jest… co najwyżej średni. Jasne, może podnieść Mur, ale wtedy już nie obroni wyzwania władzy. Polecam przetestować, ale się nie przywiązywać.

Na początku to była kicha totalna (za mało kasy), potem wraz z kilkoma wymienionymi wyżej kartami, dobre zabezpieczenie. Teraz takiego zabezpieczenia rzadko potrzebujemy, ale jeśli obniżymy sobie koszt tego budowniczego, zostaje nam solidna siła za stosunkowo niską cenę.

Miecz Jona Snow, choć nie jest to napisane wprost, najlepiej działa u boku swojego właściciela. Jest to bowiem jedyna postać Straży, która w miarę bezboleśnie potrafi wziąć udział w kilku wyzwaniach w ciągu tury, co maksymalizuje zysk z renomy. Jeśli jednak mamy możliwość zagrania Długiego Pazura, to nawet jak Jon nam nie dojdzie, warto to zrobić jak najszybciej – każdy sposób zdobywania żetonów władzy jest dobry.

Poza Jonem, warto go dać Staremu Miśkowi, jeśli jednak nim gramy jak ja Wtedy też zdobędzie nam parę żetonów na rundę albo chociaż porządnie zniechęci przeciwnika przed atakiem.

Dla wielu jedna z kluczowych kart w Nocnej Straży, dla mnie – dobra, ale trzech kopii nigdy nie gram. Niemniej jednak, zwłaszcza w ramach samego zestawu podstawowego, Czarny Zamek warto mieć w talii (a najlepiej – na stole), bo pozwala nam nie przegrywać wyzwań, a do tego używać jednej postaci dwa razy w turze. Uwaga – nie działa na Starego Niedźwiedzia, jeżeli stoi on już na Murze i nie klęka. 

Obawiam się jednak, że działa na dowolną stojąca postać, choć wiele osób robi tu błąd. Podobnie trzeba pamiętać, że postać która dostaje plus do siły musi się najpierw bronić. Nie ma wstawania sobie dowolną postacią…

Karta, która definiuje styl gry Nocnej Straży, co jest zresztą – paradoksalnie – jej największą wadą. Dociągnięcie Muru jest na tyle kluczowe, że niejeden gracz w tym celu wkłada do talii fabuły aż 2 Rozkazy budowy. Kiedy już go wpuścimy do gry, to bronimy wyzwań za wszelką cenę i ten sposób wygrywamy. Brzmi prosto? Niestety takie nie jest

To teraz krok po kroku. Po pierwsze, koszt 4 – to dużo, warto wziąć to pod uwagę, przygotowując talię fabuły, żeby w przypadku nietrafionego setupu mieć za co wstawić Mur jak najprędzej. Po drugie, wsparcie wszystkich postaci – niezwykle przydatne przeciwko wszystkim przeciwnikom z Targaryenami na czele (bo cóż nam po tłumie postaci z siłą jeden, jak u przeciwnika stoi Daenerys). Po trzecie i najważniejsze, przerwanie – stabilny Mur to stałe 2 żetony władzy na turę, co przy braku renom i niskiej sile ofensywnej Straży jest niezbędne do zwycięstwa. Żeby zaś był on stojący, musimy za wszelką cenę bronić wszystkie wyzwania (ściślej: możemy je przegrywać, ale nie bez walki). Do tego – i prawie wyłącznie do tego – służą wszystkie sztuczki Straży: Miecz w ciemności, Benjen Stark, Czarny Zamek i wiele innych kart, dostępnych w już wydanych dodatkach.

To przez tę kartę Nocna Straż została okrzyknięta najsłabszą frakcją w Zestawie Podstawowym… a właściwie nie przez nią, ale przez fakt, że zastępuje lokacje-obniżarki innych rodów. Przez ich brak wrony zyskały (całkiem zresztą zgodnie z klimatem) famę najbiedniejszej frakcji w Grze o Tron. Skoro jednak mamy Skromny datek, może ma on jakieś zalety? Niestety, nie za wiele – pomijając jego jednokrotność, w momencie, kiedy damy się puścić przodem w fazie fabuły, dodatkowa moneta nie zda nam się za wiele (bo dostajemy ją dopiero po swojej mobilizacji). Jedyny plus jest taki, że przeciwnik traci jedną monetę… ale to nie za wiele.

Narzekam sporo, bo Datki się kompletnie nie sprawdzają w typowej, defensywnej Straży. Jeśli jednak spróbujemy grać choke, może się okazać, że jest to kluczowa karta dobijająca przeciwnika. No właśnie… może.

Samo się nie zrobi. Trzeba niestety w defensywnej talii zadbać o wysoką inicjatywę naszych fabuł, podobnie jak ma to miejsce, jeśli gramy Martellami, czy Greyjoyami. Inaczej faktycznie tylko do choke’a, gdzie są ważniejsze rzeczy niż kolejność rozgrywki.

Bardzo rzadko grana karta. Straż jest na nią zwyczajnie za biedna, a do tego liczba celów jest bardzo ograniczona. 90% mocnych postaci w Grze o Tron to unikaty, więc Przywdziać czerń to stały bywalec klasera. Może kiedyś z niego wyjdzie, ale nie przy obecnej (a piszę to już znając karty z 2 pierwszych cyklów i 2 dużych rozszerzeń!) puli kart.

Bardzo mocna karta, tyle że trudna w użyciu. Wygranie w obronie o 5 to nieprosta sprawa, zwłaszcza, jak nie mamy na stole Starego Niedźwiedzia – reszta Straży wielką siłą nie grzeszy. Paradoksalnie, im rzadziej używany jest Miecz w ciemności, tym bardziej jestem przekonany, że jego moc rośnie – skuteczne zagranie go to bardzo nieprzyjemna niespodzianka dla rywala.

Faktycznie to była chyba najgorsza karta podstawki. Po prostu nie dało się jej wtedy zagrać. Dziś jest zgoła inaczej. Mamy już takie triki w Nocnej Straży, wliczając w to choćby rodową fabułę, że nie grając tą kartą w obronnej talii po prostu grzeszymy. Szczerze mówiąc, jeśli choke nam idzie odpowiednio dobrze, zagranie Miecza w ciemności też nie powinno nastręczać nam trudności, sprawiając że zyskamy jeszcze większą przewagę.