Michel Sorbet pyta # 11 – Luigi Ferrini

Jakiś czas temu w naszym serwisie mogliście zapoznać się z recenzją The Golden Ages. Dzięki uprzejmości autora tego tytułu przedstawiam poniżej przeprowadzony z nim wywiad. Luigi Ferrini stał się w ten sposób jedenastym projektantem, z którym miałem przyjemność przeprowadzić rozmowę. Zapraszam do dalszej lektury.

Luigi Ferrini – interview (wersja angielska – niżej polska)

MS: Hello Luigi Ferrini. I am absolutely delighted that you have agreed to answer a few of my questions!

LF: It’s my pleasure to answer. Sorry in advance because my English is not so good…

MS: Could you tell me how did you discover the world of gaming?

LF: Well, I like boardgames since my childhood, so the “world of gaming” has always been part of my life. I started playing RPG when I was 14, then I met the “modern” style of boardgaming in the ’90, when Catan received a first Italian edition.

MS: What were your favourite games before you started to design? Do you still play games from time to time?

LF: There’s no “before”: I’ve always been a designer, and my first game design was an alternate board for Monopoly with the streets of my town. I was 10, I think.

And of course I’m still a player. I play boardgames and roleplaying games with a regular base of two-three times a week, I use boardgames for educational purposes with youngers on the parish of my town, and I’m a compulsive player on yucata.de (you may find me there as Lupigi).

MS: What are the key elements of a game to attract your attention?

LF: I like very much new ideas, new mechanics and smart implementations of well-known ones. Unfortunately I have the designer’s eye even when I play just for my fun. When I meet a new game, I ask myself if the game will work with my friends, or as a “first game” for beginners, or as an interesting challenge for gamer’s groups. I’m an eurogamer at first, but with the right people I play also the worst ameritrashes… I simply like the gaming experience.

Nevertheless, I don’t like at all miniature games, and usually I’m not so interested in 2-players games, except that for online playing.

MS: Are there any particular designers that you are always looking closely at? Who inspires you?

LF: I follow with interest the work of designers that I know personally (and I know many good Italian designers). I’m not really a fanboy guy, so I like games more than authors. And I like people more than games.

MS: How did you begin to design games?

LF: After the alternate Monopoly that I said before, I continued designing (bad) roll-and-move games, then I switched to roleplaying (writing some stuff) and back again to boardgames when Magic: the Gathering showed up. I invented some parodies of collectible card games and I won a couple time the contest for young designer “Miglior Gioco Inedito” in the “Lucca Comics and Games” festival. Now I’m in the jury of the same contest, but this is another story.

MS: In your designer’s profile on BGG there are 7 games listed as yours. How many others did you create that are not added to the database? Why have not you published them?

LF: I’ve published a few other games as print-and-play on magazines like the italian GiocAreA, but they’re not on BGG. And of course I’ve a lot of game in developing. Some of them are already under the eye of a publisher, others need some more fine tuning to work as needed. My desk right now contains 14 different titles, at different stages of development.

MS: Let’s talk a little bit about The Golden Ages. How did you come up with the idea if this game?

LF: I like very much the Sid Meier’s Civilization saga on PC. I liked also the idea of reproducing the same setting on a medium-weight game, shorter than other titles (like Through the Ages) and more fitting with the setting than others (like 7 Wonders). I like very much both Through the Ages and 7 Wonders, but it seemed to me that there was missing something “in the middle”, and I tried to design it. I don’t know if I’ve succeed, you must tell me that.

MS: What were the millstones in the process of designing this game?

LF: I moved from the idea to the first prototype in an evening. Then the game have passed 16 different major release (and some more subversions) before becoming the one that you know. Three years of works, testing the game with some different groups of playtesters (of course, this is not a full-time occupation!).

MS: Is the final version of this game a lot different from its original prototype?

LF: My first prototype had five kind of resources and a map composition like Illuminati. Then I introduced a fixed map, a variable map, the golden age rule, the artist and many other stuff. I changed the attack rules at least 10 times, until the very last version. I’d write a book about the design process of this game.

MS: This is a civilization like game with but very fast to complete. Was it your goal to do a complex game with a moderate playing time.

LF: Yes. I wished to recreate all the main aspects of this kind of games (map, technologies tree, wonders, city building, war, exploration, …) in a relatively short playing time. Something has been left outside (culture, governments, religions, …) but it will come back in the expansion!

MS: How long did you test the game? Were there any major bugs or problems solved thanks to playtesting?

LF: I already answered to this question: three years of playtesting. The playtest is the only way to solve problems. I realized a lot of stuff simply playing the game. For example, I realized the need to remove the “development phase” (the boring moment when all the players have to count resources, update tracks etc.), or the fact that a technology giving a new colonist was simply wrong, because this strategy will be mandatory. Even a rule that apparently works may be wrong, simply because it’s not fun for the players.

Finding the right balance is a matter of taste and intuition, I think, and a good group of fellow players is a very precious asset.

MS: Do you plan any expansions for The Golden Ages?

LF: Yes, an expansion is on the way. I hope a release for Essen Spiel 2015. Some little spoiler of what you may find in it: a single new rule for managing new technologies, religions, governments. New civilizations, new wonders, new buildings, new future technologies, new history judgments. A new way to use the “artist” action. And, of course, the fifth player! I hope the players will enjoy the expansion as much that they enjoyed the base game!

MS: After completing this game with all the questions and suggestions from the people who have tried it, is there anything that you wished you had done in another way? Would change something in the game are are you fully satisfied with the final version?

LF: I’m pretty satisfied by the game, and usually I prefer to look forward instead of complaining about the past. Something, by the way, was not perfect in the first edition. The new edition, from Stronghold Games, will fix a couple of things: rules will be clarified in some point, and Wonder cards will be bigger, for easiness of reading.
(Also who buyed the older versions will have his new Wonder cards… even if I don’t know exactly how yet).
Some players had complaints about the random VPs on attack resolution, or about the balancing of the Space Flight future technology. I think that the choices I made was right, in order to keep the game easy and elegant, and since before the publishing I was aware of these issues (maybe I’ve underestimate them). In the expansion there will be some ways to make extra attacks, or to mitigate the randomness of the attack’s outcome; I hope that all the disappointed players will appreciate that!

MS: Are you currently working on any new projects? What are they?

Luigi Ferrini – wywiad (wersja polska)

MS: Witam Cię Luigi Ferrini. Jest mi niezmiernie miło, że zgodziłeś się odpowiedzieć na kilka moich pytań!

LF: Cała przyjemność po mojej stronie. Z góry przepraszam, ale mój angielski nie jest zbyt dobry…

MS: Czy mógłbyś opowiedzieć mi, w jaki sposób odkryłeś świat gier? 

LF: Cóż, od dzieciństwa lubiłem gry planszowe, więc “świat gier” od zawsze był częścią mojego życia. Zacząłem grać w RPG w wieku 14 lat, a potem odkryłem „nowoczesne” gry planszowe w latach dziewięćdziesiątych. To było wtedy, gdy Osadnicy z Catanu zostali po raz pierwszy wydani po włosku.

MS: Jakie były Twoje ulubione gry, zanim sam zacząłeś je projektować? Czy nadal od czasu do czasu grywasz w jakieś tytuły?

LF: Nie ma żadnego “zanim”: od zawsze drzemała we mnie dusza projektanta. Moim pierwszym „dziełem” była alternatywna plansza do Monopoly z ulicami z mojego miasta. Miałem wtedy chyba 10 lat.

I oczywiście wciąż jestem graczem. Grywam w gry planszowe i roleplaying dwa, trzy razy tygodniowo. Wykorzystuję też gry w celach edukacyjnych, z dzieciakami z mojego miasta. Jestem też bardzo aktywny na yucata.de (mój użytkownik to Lupigi). 

MS: Jakie są kluczowe elementy, które przykuwają Twoją uwagę w grach? 

LF: Bardzo lubię w grach nowe pomysły, nowe mechanizmy i sprytne implementacje tych znanych. Niestety, nawet kiedy gram, patrzę na grę okiem projektanta. Kiedy poznaję nowy tytuł, to zadaję sobie pytanie o to, czy spodoba się moim znajomym, czy ma szansę sprawdzić się jako gra dla osób, zaczynających dopiero swoją przygodę z planszówkami i czy przypadnie do gustu starym wyjadaczom. Gram głównie w euro, ale z właściwą ekipą mogę usiąść nawet do najgorszego ameritrasha. Po prostu lubię grać!

Są jednak rodzaje gier, za którymi nie przepadam. Dotyczy to gier figurkowych i tytułów dla dwóch osób. Wyjątkiem są te, w które mogę zagrać w sieci.

MS: Czy są jacyś konkretni projektanci, którym bacznie się przyglądasz? Którzy Cię inspirują? 

LF: Z dużą uwagą śledzę pracę tych projektantów, których znam osobiście (znam wielu dobrychl, włoskich projektantów). Nie jestem raczej typem fana więc bardziej lubię same gry niż autorów. 

MS: W jaki sposób zacząłeś projektować gry?  

LF: Po alternatywnej planszy do Monopoly, o której wspomniałem już nieco wcześniej, stworzyłem kilka (złych) gier, opartych o mechanism roll-and-move. Później przerzuciłem się na pisanie gier roleplaying. Do gier planszowych wróciłem za sprawą Magic: The Gathering. Stworzyłem kilka parodiowych wersji kolekcjonerskich gier karcianych. Zostałem za to doceniony, wygrywając kilkukrotnie konkurs na młodego projektanta “Miglior Gioco Inedito” na festiwalu “Lucca Comics and Games”. Obecnie zasiadam zresztą w jury na tym festiwalu, ale to już jest zupełnie inna historia.

MS: Przy Twoim profilu na BGG znajduje się 7 gier Twojego autorstwa. Ile innych gier stworzyłeś i dlaczego nie zostały dodane do bazy? Dlaczego ich nie wydałeś?

LF: Opublikowałem kilka innych gier w formie P&P, między innymi w czasopismach takich jak włoskie I’ve published a few other games as print-and-play on magazines like the GiocAreA. Niektóre z tych tytułów mają szansę na wydanie, inne wymagają uprzedniego dopieszczenia i poprawek. Na moim biurku znajduje się obecnie 14 różnych tytułów, w różnych stadiach rozwoju. 

MS: Porozmawiajmy nieco o The Golden Ages. W jaki sposób wpadłeś na pomysł tej gry? 

LF: Bardzo lubię Cywilizację Sida Meier’a na PC. Podoba mi się jednocześnie pomysł odtworzenia tego samego settingu w grze planszowej. Zarównie w formie stosunkowo lekkiej (jak w 7 Cudach), jak i w nieco cięższej (jak we Through the Ages). Lubię obie te gry, ale miałem wrażenie, że brakowało tytułu pośredniego. Postanowiłem go więc zaprojektować. Nie wiem czy to mi się udało, to Ty powinieneś ocenić. 

MS: Jakie były kamnienie milowe w trakcie projektowania tego tytułu?

LF: Od pomysłu do pierwszego prototypu przeszedłem w trakcie jednego wieczora. Później gra szesnastokrotnie zmieniała zasadniczo swoją postać, aby finalnie przybrać kształt taki, w jakim ostatecznie ujrzała światło dzienne. W sumie zajęło to trzy lata. Pracy, testów z różnymi grupami graczy. To rzecz jasna nie było moje jedyne zajęcie w tym czasie.

MS: Czy finalna wersja bardzo różni się od tej pierwotnej?

LF: W pierwotnym prototypie było pięć rodzajów zasobów i mapa o układzie, jak w Illuminati. Później wprowadziłem stałą planszę, zmienną planszę, zasadę złotego wieku, artystę i wiele innych zmian. Zasady dotyczące ataków korygowałem co najmniej 10 razy, wprowadzając poprawki aż do ostatniej wersji. Mógłbym napisać książkę na temat procesu tworzenia tego tytułu. 

MS: To gra o cywilizacyjnym charakterze, ale bardzo szybko da się ja ukończyć. Czy to był właśnie Twój cel? Stworzyć złożony tytuł z rozsądnym czasem trwania partii. 

LF: Tak. Chciałem zawrzeć w tym tytule wszystkie główne aspekty tego rodzaju gier (mapę, drzewo technologii, cuda świata, rozbudowa miast, wojna, eksploracja), zachowując jednocześnie stosunkowo krótki czas trwania rozgrywki. Część rzeczy pozostała poza kadrem (kultura, ustroje, religie), ale te znajdą się w dodatku.

MS: Jak długo trwało testowanie gry? Czy w trakcie testów zostały wychwycone i wyeliminowane jakieś poważne problemy? 

LF: W zasadzie odpowiedziałem już wcześniej na to pytanie: gra była testowana przez trzy lata. To jedyny sposób na rozwiązanie problemów. Z wielu rzeczy zdałem sobie sprawę właśnie grając w grę. Przykładowo, dzięki temu zrezygnowałem z fazy rozwoju (tego nudnego momentu, gdy wszyscy gracze zliczają swoje zasoby, ustawiają na nowo wskaźniki, itd.). Inną rzeczą, która wyszła w trakcie testowania była konieczność rezygnacji z technologii, dającej nowego kolonistę. Jej obecność powodowała, że wybór tej strategii był w zasadzie koniecznością. Najgorsze jest to, że zasada, która z pozoru działa poprawnie może okazać się babolem bo nie daje graczom, siadającym do rozgrywki żadnej frajdy.

Znalezienie właściwego balansu jest kwestią gustu i intuicji. Nie do przecenienia jest także zgrana, dobra grupa graczy, z którymi można regularnie grać.

MS: Czy planujesz jakieś rozszerzenia do The Golden Ages? 

LF: Tak. Będzie dodatek. Mam nadzieję, że pojawi się już na Essen Spiel 2015. Mały spoiler na temat tego, co będzie można w nim znaleźć: zasada regulująca nowe technologie, religie, ustroje. Nowe cywilizacje, nowe cuda świata, nowe budynki, nowe technologie, nowe osądy historii. Będzie też nowy sposób na wykorzystanie akcji „Artysty”. Przede wszystkim będzie jednak możliwość dodania piątego gracza! Mam nadzieję, że graczom spodoba się to rozszerzenie, tak samo jak spodobała się podstawowa wersja gry.

MS: Po ukończeniu tej gry, obejrzawszy wszystkie pytania I sugestie ze strony graczy, czy jest coś, co chciałbyś rozwiązać inaczej? Zmienić? Czy jesteś może w pełni usatysfakcjonowany finalną wersją? 

LF: Jestem zadowolony z gry. Z reguły wolę spoglądać w przyszłość, zamiast zastanawiać się nad przeszłością. Skoro o tym jednak rozmawiamy, to w pierwszej wersji gry, rzeczywiście nie wszystko w porządku. W nowym wydaniu, od Stronghold Games, zostaną wprowadzone stosowne poprawki: w kilku miejscach zostaną doprecyzowane zasady, karty Cudów będą większe, tak, aby lepiej się je czytało. Chciałbym także, aby wszyscy ci, którzy kupili pierwotna wersję gry, mogli otrzymać swój własny, nowy zestaw Cudów. Nie wiem jeszcze, jak mam to sprawić, ale mam to na uwadze!

Część graczy skarżyła się na losowość punktów zwycięstwa, przydzielanych po rozstrzygnięciu ataku, a także na balans technologii Lotu Kosmicznych. Myślę, że decyzje, jakie podjąłem były prawidłowe. Dzięki nim gra jest elegancka, zaś wskazanych powyżej kwestii byłem świadomy przed wydaniem gry (być może nie wykazałem jednak w stosunku do nich dostatecznej atencji). W dodatku pojawią się sposoby na przeprowadzanie dodatkowych ataków, a także na zmitygowanie losowości mającej miejsce po rozstrzyganiu starć. Mam nadzieję, że to przypadnie do gustu graczom, którzy zwracali uwagę na te kwestie!

MS: Czy pracujesz obecnie nad jakimiś nowymi projektami? Czego dotyczą?

• About
• Latest Posts

Twitter

Michel Sorbet

Ma dwie Ojczyzny (Polska i Francja), ale jedno serce. Przygodę z planszówkami zaczął jeszcze w czasach gier wydawanych przez Sferę, Encore i Dragona. Potem w jego życie wtargnął M:TG, Rage CCG i kilka innych karcianek. Po kilku latach wrócił do gier planszowych - głównie do strategii sygnowanych przez GMT. Uwielbia wielostronicowe instrukcje, wyjątki od wyjątków i gry, nad którymi można siedzieć tygodniami. Dwoje wspaniałych Dzieciaków w domu sprawia jednak, że często grywa i w lżejsze tytuły.

Motto: "Świat jest w moich rękach".

Twitter

Latest posts by Michel Sorbet (see all)

• Lincoln. Wideorecenzja na Wojennik TV - 7 grudnia 2018
• The Ninth World: A Skillbuilding Game for Numenera. Wideounboxing na Wojennik TV - 17 października 2018
• Battlestations – recenzja. Wideorecenzja na Wojennik TV - 15 października 2018